Stralingsdosis
Ioniserende straling kun je niet zien, maar wel goed meten. Stralingsdeskundigen kunnen bovendien van te voren uitrekenen hoe hoog het stralingsniveau bij een bepaalde toepassing zal zijn. De hoeveelheid straling die een persoon in de buurt van een stralingsbron ontvangt, wordt de stralingsdosis genoemd. Deze wordt meestal uitgedrukt in millisieverts (mSv).
Elke Nederlander ontvangt gemiddeld per dag een natuurlijke stralingsdosis van ongeveer 0,004 mSv. Bij een vliegreis is dat – door meer blootstelling aan straling vanuit de ruimte – zo’n 0,004 mSv per uur. Een enkele röntgenfoto van de borstkas geeft een stralingsdosis van 0,01 tot 0,02 mSv en een CT-scan van de buik kan een stralingsdosis tot 10 mSv opleveren. Dit alles bij elkaar levert de Nederlander een gemiddelde stralingsdosis op van circa 2,6 mSv per jaar. Voor mensen die werken met radioactieve stoffen en stralingstoepassingen kan daar een beroepsmatige blootstelling bijkomen. Internationaal zijn daaraan limieten gesteld: een radiologische werker mag jaarlijks maximaal 20 mSv aan stralingsdosis ontvangen, bovenop de natuurlijke jaardosis. Voor de rest van de bevolking is de jaarlimiet gesteld op 1 mSv , bovenop de natuurlijke jaardosis. De stralingsdosis voor medische onderzoeken of behandelingen wordt daarbij niet meegerekend.